Bečići: Nastavljen festival „Naše ognjište”
Izvor, foto: NVO Serdar
U parohijskom domu Crkva Sveti Toma u Bečićima sinoć je nastavljen drugi redu festival "Naše ognjište", saopštili su iz NVO Serdar koja je organizator festivala.
Druge večeri festivala predavali su akademik Salih Selimović, dr Budimir Aleksić i mr Ivan Radulović.
Dr Budimir Aleksić osvrnuo se na tradiciju, jezik i pismo sa posebnim osvrtom na Boku Kotorsku.
-Čitava istorija Boke Kotorske svjedoči o njenom srpskom nacionalnom karakteru, odnosno o tome da njeni žitelji čine integralni dio srpskog naroda.
To su uvjerenje širili svi predstavnici njene duhovne, kulturne i političke elite; pisci, publicisti, istoričari, – i domaći i strani.
Stoga se i njihov maternji jezik nije mogao imenovati nikakvim drugim nazivom do njegovom etničkom atribucijom.
Jer, naziv svakog jezika proizilazi iz imena njegovog naroda, što je postalo neprikosnoveno načelo i u teoriji i u praksi.
U sačuvanim izvorima od XV vijeka do danas postoji obilje dokaza da su Bokelji svoj jezik nazivali srpskim, a nikad crnogorskim ili nekim drugim imenom.
Sve istorijske činjenice neoborivo dokazuju i potvrđuju da su Bokelji vodili istrajnu borbu za uvođenje nastave na srpskom jeziku u svim bokeljskim školama, i da su za čitavo vrijeme austrijske vladavine bili žestoki pobornici srpskog jezika i ćirilice.
Upotreba izraza srpski jezik, kojim se imenuje jezik Bokelja, u pisanim dokumentima od XV vijeka pa sve do kraja XIX stoljeća, istovremeno je stvarni pokazatelj njihove objektivne nacionalne pripadnosti-naveo je Aleksić.
On je tokom svog izlaganja obrazložio značenje termina "Srpski svijet":
-Termin ,,srpski svijet” prvi je upotrijebio kralj Nikola u dva svoja govora: 1911. godine, prilikom obilježavanja stogodišnjice Njegoševog rođenja, i drugi put prilikom ispraćaja Mitropolita Garvrila Dožića u Peć.
Pod pojmom ,,srpski svijet“ podrazumijeva se da se, gdje god živio srpski narod, na čitavom etničkom prostoru, uspostavi srpsko nacionalno, duhovno i kulturno jedinstvo.
Legitimna je težnja, cilj, prirodno osjećanje i pravo svakoga naroda da uspostavi svoje nacionalno, duhovno, kulturno i, ako je moguće, i državno jedinstvo- kazao je Aleksić.
Mr Ivan Radulović sa Istorijskog instituta Univerziteta Crne Gore tokom večeri osvrnuo se na istorijski značaj serdara Janka Vukotića .
-Crna Gora je prva među balkanskim saveznicima objavila rat Osmanskom carstvu.
Serdar Janko Vukotić je komandovao Istočnim odredom crnogorske vojske, koji je oktobra 1912. za dvadesetak dana, munjevitom brzinom oslobodio predio od Mojkovca i Bijelog Polja, preko Berana, Rožaja i Peći do Dečana i Đakovice.
U tom ratu su se dvije srpske vojske prvi put zajedno borile kod Peći i Đakovice.
Njihovo spajanje predstavlja jedan od najsentimentalnijih prizora u srpskoj istoriji. “Grle se, pjevaju i provode sa našim vojnicima”, izveštavao je tada serdar Janko Vukotić crnogorskog kralja Nikolu.
Time je okončano oslobađanje Metohije i ispunjen vekovni san o kom je pevano u pesmi „Onamo, namo“.
Nakon ispunjavanja zadatka, sa dvije brigade Istočnog odreda 18. novembra 1912. stiže na front oko Skadra.
Tada je postao načelnik Vrhovne komande crnogorske vojske.
Crnogorskoj vojsci se pridružuju snage Kraljevine Srbije, te one zajednički obrazuju Primorski korpus pod komandom generala Petra Bojovića.
Januara i februara 1913. Janko Vukotić je učestvovao u zauzimanju Velikog Bardanjola u blizini Skadra.
Uprkos protivljenju Austro-ugarske i Velike Britanije koje je uzrokovalo povlačenje generala Bojovića, crnogorske snage su 23. aprila 1913. trijumfalno ušle u Skadar.
Janko Vukotić je trebao da postane vojni, a Petar Plamenac civilni guverner, međutim velike sile su riješile da grad s okolnim područjem uđe u novu državu Albaniju, pa se ostvarilo upozorenje ruskog imperatora Nikolaja II da će crnogorske žrtve pri zauzimanju Skadra biti uzaludne.
U toku Drugog balkanskog rata, serdar Janko je komandovao Dečanskom divizijom od 13.000 vojnika i oficira, koja je upućena u pomoć Prvoj srpskoj armiji, napadnutoj od strane Bugara na Bregalnici.
Kao reakcija na napuštanje Skadra, vlada brigadira Mitra Martinovića je podnijela je ostavku 4. maja 1913.
Tri dana kasnije, serdar Janko Vukotić postaje novi predsednik Vlade i ministar vojni.
Do kraja decembra 1915. godine se Janko Vukotić nalazio na čelo tri crnogorske vlade. U čin divizijara biva unapređen 1. februara 1914.-naveo je Radulović.
On je na kraju svog izlaganja apostrofirao:
-Da je podvig na Mojkovcu u zimu 1916. jedina stvar učinjena za njegova života, bio bi dovoljan razlog da se serdar Janko Vukotić može posmatrati kao jedna od najznačajnijih srpskih ličnosti na području Crne Gore.
Zahvaljujući njemu i njegovoj hrabrojs vojsci, krvavi Božić kod Mojkovca je omogućio kasniji Vaskrs srpske vojske na Kajmakčalanu, proboj fronta i ujedinjenje srpskog naroda u jednu državu, čiji je pristalica i sam bio - zaključio je Radulović
Akademik Srpske razvojne akademije Salih Selimović je na samom uvodu naglasio da današnji muslimani bez obzira na to kojem društvenom sloju pripadali i na kojim položajima se nalazili, čuvali maternji jezik, pismo i mnoge narodne običaje iz vremena kada su bili hrišćani, najčešće pravoslavci.
-Srpski nacionalni korpus izgubio je ogroman broj muslimana čiji su koreni srpski! Slično se događalo i sa Srbima katolicima.
Da završim onom čuvenom, još neprevaziđenom konstatacijom umnog Meše Selimovića: „Otrgnuti smo, a nismo prihvaćeni. Kao rukavac što ga je bujica odvojila od majke rijeke, i nema više ni toka, ni ušća, suviše malen da bude jezero, suviše velik da ga zemlja upije".
Muslimani, koji se od 1993. izjašnjavaju kao Bošnjaci, u Staroj Raškoj i u BiH, nisu nikada mogli biti Turci, Iranci, Saudijci.
Ogroman je broj muslimana koji imaju srpska, odnosno slovenska prezimena.
Bošnjaštvo iz perioda osmanske i austrougarske vladavine je promovisao osvajač i okupator iz svojih interesa.
Ovo sada je treći put da se naši muslimani opredeljuju da su Bošnjaci.
Ne osporavam pravo da se svaki čovek, pa tako i musliman, nacionalno izjasni ili ne izjasni, kako hoće, pa i kao Bošnjak.
Druga je stvar sintetičko stvaranje nacionalnog kolektiviteta. Tu se moraju poštovati naučno utemeljene odrednice-kazao je Selihović.
-Od etničkih Turaka su se uvek razlikovali.
Ni Osmanlije u njih nisu imali poverenja, pa su na vezirski položaj ili nekog glavnog paše skoro uvek u bosanskom pašaluku postavljali Turke koji su bili poreklom Anadolci, Albanci, Grci, Bugari, Kurdi, Mađari, a naše su slali u udaljene provincije prostrane Imperije.
Turci su potcenjivali i ismejavali muslimane nazivajući ih Bošnjacima, što u doslovnom prevodu znači praznoglav, glup, tvrdoglav.
Dakle, muslimani nisu tretirani kao pravi Turci, a ni oni sami u duši se nisu tako osećali.
Posle prestanka osmanlijske vladavine oni su se našli „ni na nebu, ni na zemlji“. Osećali su nesigurnost i povlačili su se u sebe.
Mnogi nisu mogli da shvate i prihvate istorijsku realnost. Velika masa je bila i potpuno anacionalna-kazao je Selimović.
"Naše ognjište" nastavlja se večeras, tematika je epika, a publika će moći da čuje stihove Slavka Peroševića iz njegovih knjiga "Epika je čuvar srpskog roda" i "Nema nazad, iza je Srbija" nakon toga i narodne guslare Milana Dašića, Gorana Perovića Cucu i Milenka Kalezića.
-Festival se održava uz blagoslov oca Petra Cerovića i podršku Crkvene opštine Bečićke. Pozivamo sve ljubitelje kulture i tradicije da nam se pridruže na festivalu "Naše ognjište" i zajedno očuvamo i slavimo naše korijene - zaključili su organizatori .
