.jpg)
Forca reagovala na svečanost kod spomenika
Iz Nove Demokratske Snage Forca reagovali su na svečano otvaranje uređenja prostora kod ulcinjskog spomenika na Pinješu, zaboravljenim nevinim žrtvama bombardovanja 7. novembra 1943. godine.
Saopštenje prenosimo u cjelosti:
-Inaugurisani su radovi na uređenju prostora Lokacija 030 u ulici Mujo Ulqinaku, iznad Male plaže, poznata još i kao spomenik.
Pozdravljamo uređenje svakog kutka naše opštine koje treba da unaprijedi život građana. Ali, spomenik „Sloboda“ je svečano otvoren na 77. godišnjicu bombardovanja Ulcinja 7. novembra 1943. godine.
Nažalost, taj dan je bio dan žalosti za Ulcinj u kojem je Ulcinj tokom bombardovanja izgubio najmanje 39 stanovnika, a od toga, prema sadašnjim podacima, 20-oro dece iz porodica: Kasmi, Lamoja, Zejnelaga, Pufja, Ušaku, Lazoja , Raičević, Mavrić, Stojanović, Caušević i Jovović.
Spomenik Slobode je dokaz megalomanije bivšeg socijalističkog/komunističkog sistema. Tadašnja namjena građevine nije ista gledajući istoriju sa ugla današnjice na osnovu istorijskih dokaza koje se osamdesetih godina prošlog vijeka nisu smjeli ni pominjati.
Kasnije u toj deceniji svjetlo je bačeno i na Masakr Albanaca u Baru u aprilu 1945. godine, masakr koji su izvršile iste partizanske jedinice koje je ovaj spomenik želio da veliča.
Ono što je inaugurisano, živi je dokaz neznanja i neozbiljnosti jedne vlasti koja tobože veliča antifašizam, a ne bavi se zločinima tog vremena. Njihov pristup istoriji i dalje ignoriše istinu i prikazuje priču o Servantesu kao našu najslavniju povijesnu priču ovog drevnog grada.
Ovom pristupu uskoro bi trebalo da dođe kraj tim prije i što ovaj spomenik, umjesto da građane i goste podsjeća na poginulu djecu Ulcinja, isti je ofarban do pola i pretvoren u dječije igralište, te svečano otvoren crvenim balonima.
Jasno je da ovom spomeniku treba mijenjati posvjetu i urediti ga dostojanstveno isklesanjem imena naših nedužnih građana koji su tog dana izgubili živote.
Istorijska stvarnost dokazuje da naša nacionalna istorija u Ulcinju ima ljude koji su zaista živjeli i doprinijeli ovoj zemlji i dugujemo im da ih ne zaboravimo.
Zejnel Ibrahim Zejnelaga, 1920
Dževdet Ibrahim Zejnelaga, 1936
Esma Kasmi, 1880
Fatime Kasym Kasmi, 1943
Hajrudin Ali Kasmi, 1939
Omer Ali Kasmi, 1940
Remzi Ali Kasmi, 1942
Jovović Vuka Ljiljana,1935
Đakonović Šunja Đuro, 1890
Hajrije Lamoja (rođen Mehmedi), 1902
Hakile Sele Lamoja, 1930
Haki Sele Lamoja, 1925
Nakit Jusuf Lamoja, 1931
Halil Mustafa Lamoja, 1910
Iljaz Dulo Pufja, 1931
Hajlije Duljo Pufja, 1934
Zyra Duljo Pufja, 1937
Mešćure Duljo Pufja, 1940
Račević (Kaluđerović) Drage, 1909
Raičević Blaža Đorđe, 1938
Račević Blaža Jovana, 1936
Raičević Blaža Ljubica, 1931
Stojanović Vasa Branka,1934
Stojanović (Mitrović) Jovana Janica,1913
Stojanović Đura Joko,1922
Franeta Raša Julka, 1903
Čaušević Milutina Ike, 1941
Čaušević Rista Rade,1903
Iljaz Maluš Čauši, 1913
Dživat Muhamed Hodža, 1931
Halil Cafo Mavrić
Džemile Mavrić (rođena Kapidani)
Servete Halil Mavrić
Nazire Cafo Mavrić (udata u Skadru)
Esma Ušaku (rođena Murati), 1922
Minire Ramazan Ušaku, 1941
Zyliha Lazoja (rođena Gorana) sa sinom i ćerkom
Malodobna kćerka Cana Lazoje
