Jedinstvena rumijska litija na Trojičindan
Foto: Danijel Dević, Dušan Vukoslavčević
Shodno vjekovnoj tradiciji, i na ovaj Trojičindan u cik zore na vrh planine Rumija iznijet je krst Svetog Jovana Vladimira do crkve Svete Trojice, nakon čega je protojerej Jovan Plamenac služio liturgiju.
Ovog puta, preko 150 pravoslavnih vjernika svih generacija iz više zemalja koji su izašli na vrh Rumije, svjedočili su događajima koji do sada u ovakvim prilikama nisu zabilježeni
Porodica Andrović, koja vijekovima čuva relikviju–drveni u srebro optočeni krst na kojem je 1016. godine u Prespi makedonski car Vladislav na prevaru pogubio dukljanskog kneza Vladimira odsijecanjem glave, ove godine prvi put je dozvolila hodočasnicima da vide i cjelivaju krst prije njegovog iznošenja na Rumiju.
- Ove godine je sve bilo posebno: Milan i Goran Andrović, koji su iznijeli krst na 1.573 metra, omogućili su učesnicima litije da vide i cjelivaju krst u Mikulićima, prije polaska na uspon,, jutros oko 02:00.
Kako su nam rekli, to je bio prvi put otkako je u njihovom bratstvu ova svetinja, da je izlože prije nego što je iznesu na vrh Rumije-priča za Feral.bar Danijel Dević, član humanitarnog udruženja “Vitezovi Svetog Jovana Vadimira”.
Danijel dodaje da je uspon bio otežan “jer je put bio loš”, međutim, ovaj dio litije obilježio je još jedan jedinstveni događaj:
- Članovi “Vitezova Svetog Jovna Vladimira”, a najviše Saša Vulević, od Donje Rumije su na vrh Rumije iznijeli petnaestomjesečnu bebu Nevenu Stojović pomažući tako njenim roditeljima. Nju je nakon liturgije, koja je počela nešto nakon 05:00, krstio otac Jovan Plamenac.
Nakon krštenja male Nevene, za koju se već sada priča da je najmlađi učesnik rumijske litije ikada, otac Jovan je nosio bebu sa Rumije -ukazuje Dević.
U povratku sa Rumije, učesnici litije su se zadržali u Mikulićima gdje su za njih Androvići priredili bogatu trpezu. Osveštana je voda na Pitinu, i služen parastos na groblju kod crkve Svetog Nikole.
Rumijska litija nekada
Prema podacima zavičajnih hroničara, procesija na Trojičin dan, izuzev perioda 1959- 1984. kada krst nije iznošen na vrh Rumije, nekada je izgledala ovako: učesnici svetkovine svih konfesija dolazili su u Velje Mikuliće dan ranije, u popodnevnim časovima.
Poslije okupljanja oko crkve Svetog Nikole, išli su na konak kod seljana. U ponoć se pucnjem označavao momenat polaska na planinu. Na čelu procesije je bio krst, iza njega svešteno lice, pa onda ostali.
Svi su pjevali: “Krste nosim, Boga molim, Gospodi pomiluj”. Dobro se pazilo da neko iz naroda ne izađe ispred krsta, jer se to smatralo lošim znakom.
Išlo se drugim putem, znatno drugačijim nego danas. Na vrhu Rumije je održavano bogosluženje, a na povratku je sakupljana čuvena “trava od Rumije”, kojoj su pridavana ljekovita i magijska svojstva.
Momci i djevojke bi se zatim okupljali na Dolcu od Rumije, zaravni veličine omanjeg fudbalskog terena, na oko 300 metara od vrha. Tu bi se, uz pjesmu i igru, održavala seoska nadmetanja u skoku u dalj, trčanju, bacanju kamena s ramena i “gađanju bjeljege”-pucanje u metu.
Nastavak svetkovine je bio ispred crkve Svetog Nikole, negdje iza podneva, kada je držano bogosluženje, uz litiju oko crkve. Potom se išlo na izvor Pitin, na oko pola kilometra daleko od crkve, gdje je “zakrštavana vodica”. Narodno veselje se otezalo do kasno u noć, u kući Androvića.
- Tagovi:
- Rumija
- Litija
- Jovan Plamenac
