.jpg)
Ulcinj ne zaboravlja Radu Đačić (VIDEO)
Autor: Radomir Petrić
Foto: Feral.bar
Zahvaljujući prije svega kolektivu OŠ “Boško Strugar”, Ulcinj se večeras s velikim pijetteom prisjetio svoje čuvene nastavnice muzičkog vaspitanja Radmile Rade Đačić (1951-2009).
Istaknuta crnogorska pedagoškinja cijeli radni vijek, punih 40 godina, utkala je u posvećeni rad sa mladim Ulcinjanima koje je, za primjer i mnogim većim sredinama, znalački uvodila u svijet muzike, a pod njenim vođstvom hor OŠ ”Boško Strugar” osvajao je nagrade širom bivše Jugoslavije.
U večeri neskrivenih emocija, o ljudskoj veličini i vaspitnom pregnuću Radmile Đačić pred porodicom i brojnim poštovaocima pokojne nastavnice govorili su sa ljubavlju i toplinom, nerijetko drhtavim glasom, njene kolege, učenici, prijatelji.
Direktorica OŠ “Boško Strugar” Mladenka Maja Perić istakla je da se na ovo veče čekalo godinama:
Prikazan je film o životu Rade muzičarke, kako su je zvali Ulcinjani, djelo Mensura Pelinkovića, a nastavnica škole Milanka Mihailović pročitala je pismo koje je o pedagoškim uspjesima pokojne Đačić i njenoj predanosti vaspitanju mladih napisao prof. dr Slobodan Jerkov.
Prof. Jusuf Cufo Lika evocirao je uspomene iz dana kada je sa Radom Đačić krajem prošlog i početkom ovog vijeka postavljao temelje ulcinjske Muzičke škole, i zahvalio direktorici Perić i kolektivu škole što su organizovali ovo veče:
-Tada smo bili područno odjeljenje barske Muzičke škole, imali smo samo jedan piano koji smo dobili iz Valdanosa, a onda je Rada stupila u kontakt sa čuvenim moskovskim pijanistom koji je počeo da daje časove ovdje.
Tako smo počeli da formiramo naše prve kadrove, bili su to sa nama i Joana Volodiba i Ilija Milošević koji je iz Kotora dolazio dva puta sedmično-rekao je Lika.
Direktorica ulcinjske Muzičke škole prof. Fatime Buzuku istakla je da joj je čast što je bila Radin đak.
-Kao neko ko je nastavio da se pofesionalno bavi muzikom, danas bolje razumijem njen trud i zalaganje.
Rada je primjer nastavnice koja je voljela muziku i svoju profesiju, i nama je prenosila na najbolji mogući način ljubav prema umjetnosti.
Srećna sam što sam bila dio njenog hora koji je u Šapcu i Banji Koviljaći pobjeđivao horove muzičkih škola, to je svakom od nas ostalo u dragom sjećanju-.
Munavera Vučeković kazala je da je njeno cjeloživotno prijateljstvo sa Radom počelo još u đačkim klupama, “skupa smo upisale Akademiju u Skoplju, došle u Ulcinj”.
-Bila je kao dio moje familije. Fizički više nije tu, ali, ona je i dalje sa nama i neću da razmišljam drugačije-navela je Vučeković.
Obraćajući se Radinoj porodici-suprugu Dragu, ćerkama Mariji i Ani i sinu Luki kao svojim dragim komšijama preko 30 godina, Hatidža Đoni je istakla da je ovaj omaž “izuzetno svijetao primjer ove škole koji treba da bude primjer i drugima, da se sjete onih koji su dali 40 godina života razvoju institucija i podizanju generacija”.
-Vrijednosti koje su nas vezivale bile su one najčistije ljudske, poštovanje, obrazovanje, prijateljstvo, one koje nikad ne umiru i kojih će se uvijek neko sjećati i cijeniti ih.
To su i vrijednosti Ulcinja u kojem smo i ja i Rada našle svoj novi dom. Mi nismo živjeli suživot i toleranciju, već zajednički život-.
Video-porukom učesnicima i posjetiocima omaža obratila se iz Tirane Radina bivša učenica, sada operska pjevačica Maida Resulbegović koja se biranim riječima prisjetila osobe koja ju je uputila u svijet muzike.
Voditeljka programa, nastavnica Lisjenka Marsenić ispričala je nekoliko anegdota iz druženja sa Radom Đačić koja joj je prvo bila nastavnica, “onda koleginica, pa potom i prijateljica“.
-Bila je prirodni autoritet, profesorica koja je svima uvijek prilazila sa dubokim poštovanjem-istakla je Marsenić i zahvalila porodici Đaćić na donaciji video-projektora školi.
Direktorica Perić pozdravila je kolege koji su sada u penziji- Mama.Karastanovića i Hasibu Gazivoda, predsjednika SO Ulcinj Ardiana Mavrića i menadžerku Opštine Ivanu Krađinović koji su bili među zvanicama, Ardijana Hasanagu, kolege iz Muzičke škole na nesebičnoj pomoći u pripremi omaža.
Posebnu zahvalnost iskazala je Gzimu Hajdinagi, “osvjedočenom prijatelju škole koji je na prvi poziv priskočio u pomoć organizaciji ovog događaja”.
U programu su nastupili i sopran Aleksandra Vojvodić Jovović iz Bara u pratnji prof. Merite Subašić Šabani iz Ulcinja, prof. Jozo Janković na harmonici, kao i učenik VIII razreda škole i ulcinjske Muzičke škole Vuk Đakonović na harmonici.
U Organizacionom odboru omaža bile su Mirjana Mijović, Milanka Mihailović, Reita Guči, Lisjenka Marsenić, Jasna Kuzman, Nađa Vujanović, Vahida Nimanbegu i Mladenka-Maja Perić.
Biografija Radmile Đačić
-15. septembra 1969. Radmila Rada Strugar, jedna od tri kćerke Mila i Vukosave Strugar, dobija telegram da je primljena na radno mjesto nastavnika muzičkog vaspitanja Osnovne škole “Boško Strugar”, dolazi u Ulcinj i započinje svoj radni vijek, dug bezmalo 40 godina.
U Ljetopisu škole se navodi da osniva hor u vrlo oskudnim uslovima gdje za nastavu muzičkog vaspitanja postoji samo jedan magnetofon.
Nepresušnim entuzijazmom i profesionalnošću Rada podiže nastavu muzičke kulture na zavidan nivo. Svojom dosljednošću i velikim umijećem, muziku jednako približava i čini važnom svim učenicima, bez obzira na talenat, vjerujući da čovjek koji ne voli muziku ne može biti dobar čovjek.
Osniva i vodi dva hora – mlađih i starijih razreda, a vrlo brzo i dvije muzičke sekcije, odnosno mlađi i stariji orkestar.
Sa horovima i orkestrima neumorno radi i iznosi sve važne manifestacije u školi i gradu - prijem prvaka u pionirski savez, Dan opštine 26. novembar, Dan Republike 29. novembar, Dan JNA 22. decembar, Dan žena, Dan škole…
I nižu se diplome, priznanja i nagrade: 1973. hor dobija diplomu za učešće na takmičenju horova, 1975. drugo mjesto na takmičenju “Zlatna lira” u Herceg Novom, 1975 i 1076. prvo mjesto na Opštinskom i treće mjesto na Republičkom takmičenju horova, i drugo mjesto za orkestar na Muzičkom festivalu Crne Gore, 1977. sa Republičkog takmičenja stiže Bronzana lira za orkestar, kategorija instrumentalni solisti.
1998. na Saveznom takmičenju horova u Banji Koviljači – drugo mjesto, 2000. Hor učestvuje na Saveznom i međunarodnom takmičenju u Šapcu i vraća se sa osvojene dvije srebrne medalje
Neumorna i vrijedna, Rada je bila član inicijativnog odbora za osnivanje škole za osnovno muzičko obrazovanje, a od 2003. do 2007. i njihov honorarni saradnik.
Istim žarom kojim je neprekidno unapređivala svoj rad i u nastavi i u vannastavnim aktivnostima bila je posvećena koleginica, spremna da s najiskrenijim emocijama podijeli i tuđu muku i radost, da pomogne, posavjetuje, da razumije.
Ipak, tri najljepše i najvrednije nagrade stvorili su Rada i Drago Đačić a to su Marija, Luka i Ana.
Posvećena i požrtvovana supruga i majka, kakva je bila, i na njih je prenjela ljubav prema muzici, istinoljubivost, istrajnost i skromnost.
Sve nas je učila da muzika pripada svima koji umiju da je dožive, da je muzika bezvremena i bezgranična, jednako kao i ljubav kojom nas je nesebično darivala-.
