“Slijepi putnici” Gorana Ćetkovića “iskrcani” u Dvorcu kralja Nikole
Autor: Radomir Petrić
Foto: Feral.bar, naslovna Labud Lončar
U Zavičajnom muzeju Bara u Dvorcu kralja Nikole večeras je pred brojnim ljubiteljima likovme umjetnosti otvorena samostalna izložba slika “Slijepi putnici” akademskog slikara Gorana Ćetkovića iz Bara.
Premijerno prikazivanje djela iz ovog ciklusa, koja su nastajala u posljednje dvije godine, ostavilo je snažan utisak na posjetioce: nepodijeljeni je utisak da je Ćetković ovom postavkom ulja na platnu velikog formata koja nikoga ne mogu ostaviti ravnodušnim, okrenuo novi list, odnosno započeo novo poglavlje svoje karijere.
Nakon otvaranja, umjetnik je za Feral.bar predstavio ideju iz koje su na njegova platna izronili “Slijepi putnici”:
Otvarajući izložbu, upravnica muzeja i istoričarka umjetnosti dr Anastazija Miranović istakla je da Ćetković ovim slikama gledaoca “vrlo lucidno uvlači u diskurs privatno/javno, u svijet u kojem je neka druga slika-virtuelna odnjela primat nad slikom u klasičnom značenju umjetničkog medija”.
-Umjetnik upravo, u ovom vremenu digitalne slike/društva, vrlo smjelo, hrabro i direktno ekspresivnom gestom, furioznim potezima kista unutar ograničenog polja slike polemiše i zaključuje o svim osjetljivim, nerazriješenim temama, penetrirajući u suštinu, filozofiju života/življenja.
Djela iz ciklusa “Slijepi putnici” kao da hode u nepoznato dok izranjaju iz univerzalnog, opšteg mjesta današnjice koje u njima, pa tako i posmatraču, svakidašnjem čovjeku, izaziva uzdah, vapaj, krik, potrebu da se izmjesti, otputuje, potrebu da promijeni sebe i svoje okruženje u želji da (o)vlada situacijom i (u)vidi pravi put ka samome sebi, ka sopstvenoj duši, ali i put izvan usamljenosti, ka boljem društvu i svijetu-navela je Miranović.
U tekstu za katalog izložbe, Miranović je znavela i da sam naziv postavke, odnosno aktuelnog slikarskog opusa Gorana Ćetkovića “vrlo direktno sugeriše narativ i problematiku koja okupira umjetnika, koja je aktuelna od kad je svijeta i čovjeka: ko smo, što smo, kuda idemo”.
-Pitanja postanja, života, smrti...enigme su (kao i sama umjetnost) koje umjetnost kontinuirano preispituje, redefiniše, supstituiše kroz nova čitanja svijeta - onog vidljivog, spoljašnjeg i onog introvernog, pohranjenog duboko u nama.
Dramatična, nervaturna gesta, intenzivnog, vibrantnog kolorita, podržana je čvrstom arhitektonikom Ćetkovićevog crteža-ocijenil aje Miranović.
Ona je ukazala i da se Ćetković svojim djelima “direktno, ali i indirektno obraća svakom pojedinačnom posmatraču, ali jednako i samome sebi”.
-Djeluje da umjetnik tako pokušava da dokuči odgovore na vječna pitanja o čovjeku, njegovom postojanju, ljudskim stanjima uma i duha, ali i novom dobu i svim prilikama i prilagođavanjima, napuštanju i odsustvu...
Baš kao i u životu, tako i Ćetkovićeva djela pružaju suptilne, ali i dramatične mogućnosti za različita tumačenje i interpretacije, jer, može biti da konačni odgovore i ne postoje, već se igraju (u) kosmičkim stazama, uvijek na ivici apstraktnog, avangardnog, nerealnog, nadrealnog
Umjetnik nas vrlo lucidno uvlači u diskurs privatno/javno, u svijet u kojem je neka druga slika - virtuelna, odnjela primat nad slikom u klasičnom značenju umjetničkog medija.
Tematika gestualnom daje ‘vanvremensku prostornost’, a neutralna pozadina, mističnost, konkretnom prizoru. Ono što vidimo je poput Bonitovskog “iskustva pogleda”, koji ne nadzire stvari spolja, već je to pogled uronjen u materiju svijeta-zabilježila je Miranović.
Prema njenim riječima, čovjek postaje “bezvidan zbog neznanja, odsustva empatije i interesovanja za opštu/kolektivnu dobrobit, zbog kratkovidosti koja predugim trajanjem konvertira u sljepilo”.
-Čovjek se u sveopštem metežu i brzini samoizgubio i našao pred vratima poražavajuće, distopijske spoznaje - o neumitnosti nestanka svijeta, prirode, klime, biodiverziteta... ovakvih kakve poznajemo/mislimo da znamo.
Što je alternativa? Stvoriti nove svjetove, drugačije, bolje... Kod za jedan takav je pred nama - u Ćetkovićevoj slici koja nas samodoziva i vraća Sebi-zaključila je Miranović.
Goran Ćetković (1975) je diplomirao na FLU na Cetinju, u klasi prof.Nikole Gvozdenovića 2000.godine.
Izlagao je na velikom broju samostalnih i kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu i učestvovao na brojnih likovnih kolonijama. Član je ULUCG. Živi i radi u Sutomoru.
