Bar, Crna Gora
23 Nov. 2024.
post-image

In memoriam: Slobodan Leković (1939-2021)

Autor: Radomir Petrić

Na Gradskom groblju Gvozden brijeg danas je na vječni počinak ispraćen Slobodan Leković, koji je dan ranije preminuo u Baru u 82. godini.

Bar je tako ostao bez jednog od svojih istaknutih čelnika i uglednika, čovjeka koji je u doba SFRJ ostavio snažan lični pečat u razvoju najvećeg crnogorskog lučkog grada. 

Po vokaciji ekonomista, u profesionalnoj karijeri ostvario se kao društveno–politički radnik, bio je predsjednik Opštine Bar i direktor Luke Bar.

Slobodan Leković je rođen 1939. u selu Godinje u barskom srezu. Školovanje započeo u rodnoj Crmnici, nastavio je u Kotoru, a potom u Srednjoj ekonomskoj školi u ondašnjem Titogradu.

Diplomirao je 1965. na Ekonomskom fakultetu u Zagrebu. Nakon toga se vratio u Bar, u kojem je prošao sve karijerne stepenice, počev od pripravničkog staža u Službi društvenog knjigovodstva .

Potom prelazi u Opštinu Bar gdje radi kao finansijski kontrolor, a 1969. je imenovan za šefa Odjela za plan i analize bivšeg velikog barskog auto-transportnog preduzeća „Rumijatrans“.

Za potpredsjednika Opštine Bar imenovan je u mandatu tadašnjeg predsjednika SO Bar Ilije Vučkovića početkom sedamdesetih godina prošlog vijeka.

U drugoj polovini iste decenije izabran je za predsjednika opštinske Vlade-tadašnjeg Izvršnog odbora Skupštine Opštine Bar.

U vrijeme katastrofalnog zemljotresa 1979. bio je sekretar Opštinske konferencije Saveza komunista Bar i sa te odgovorne funkcije učestvovao u obnovi grada.

Radio je u Luci Bar u njenim najboljim godinama, od 1982. do 1986. na što je bio posebno ponosan: iako je u tom periodu bio direktor Luke, isticao je da je tada bio “samo jedan od nekoliko hiljada lučkih radnika”.

Nakon prvih višestranačkih izbora u Crnoj Gori, Slobodan Leković je bio predsjednik Opštine Bar od 6. jula 1989. do 9. januara 1991.

Živio je, učio, radio i stvarao u velikoj Jugoslaviji, vjerujući da je ona prava mjera za sve njene građane. i volio je sve što je imalo taj južnoslovenski predznak. Kako je velika država lagano nestajala sa karte, tako je i njegov elan slabio.

U posljednjoj deceniji prošlog vijeka bio je generalni direktor  „Rumijatransa“, nakon toga je izvjesno vrijeme radio u tadašnjoj barskoj Direkciji za planiranje i uređenje prostora, a penziju je dočekao u „Bartranzitu“, jula 1999.

Na bilo kojoj funkciji da je bio, političkoj ili privrednoj, Slobodan Leković je plijenio svojom posvećenošću poslu, i nadasve svojom skromnošću.

Direktorske funkcije je tokom čitave karijere obavljao časno i odgovorno, unaprjeđujući poslovanje svakog preduzeća koje je vodio.

 Ljudi sa kojima je sarađivao, za Sloba Lekovića uglas kažu da je “bio Gospodin u doba Drugova”, bezrezervno predan porodici i onome što se nekad zvalo šira društvena zajednica i njen napredak.

Zbog radnih rezultata, Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija odlikovala ga je Ordenom zasluga za narod sa srebrnim vijencem.